Wystawa powstała w budynku garbarni z Koniakowa znajdującym się na terenie Muzeum. Sposób prezentacji wystawy nawiązuje do współczesnych trendów w muzealnictwie – zrezygnowano z długich opisów na tablicach, na rzecz warstwy multimedialnej.

– W tym przypadku zwiedzanie wystawy oparte jest raczej na podobieństwach do spektaklów „światło i dźwięk”, niż do rozwiązań opartych na umieszczaniu treści na ekranach. Dzięki temu zabytek jest w minimalnym stopniu wypełniony nowoczesnością, natomiast zwiedzający w ciągu kilku minut w atrakcyjny sposób mogą zapoznać się z historią budynku i procesem garbowania – mówi Paweł Roszak-Kwiatek, współtwórca wystawy, pracownik Działu Obiektów i Zabytków Ruchomych w MGPE.

Wchodząc do wnętrza garbarni zwiedzających wita lektor, który w charakterystycznej, koniakowskiej gwarze opowiada o pracy w dawnej garbarni. Wraz z opowieścią podświetlają się poszczególne przestrzenie – kadzie, narzędzia i skóry. Większości rzeczy można dotknąć, a nawet…powąchać.

– Chcieliśmy, aby każdy mógł odwiedzić naszą wystawę, dlatego została ona dostosowana również do potrzeb osób niepełnosprawnych, niewidzących i niedowidzących – mówi Wojciech Madeja, współtwórca wystawy, pracownik Działu Obiektów i Zabytków Ruchomych.

Nad skórami umieszczono tabliczki z informacjami odnośnie ich typu. Duże, kontrastowe napisy, wykonane alfabetem Braille’a, pozwolą na zapoznanie się z informacjami osobom niewidomym i niedowidzącym.

– Jest też wydrukowany za pomocą drukarki 3D model przestrzenny wnętrza garbarni, co dodatkowo ułatwia wyobrażenie sobie tej przestrzeni osobom z dysfunkcją wzroku – dodaje Wojciech Madeja.

Autorzy wystawy liczą na duże zainteresowanie, bo i sam obiekt jest unikatowy na skalę kraju, a po latach został ponownie udostępniony publiczności. Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury